Bir çiftçinin bahçesinde çeşit çeşit ağaçlar varmış. Elma ağaçlarının meyveleri kıpkırmızı iştah açarmış.
İncir, kiraz, nar, muz şeftali ve daha birçoğu.
Bahçeye girince insan kendini cennette sanırmış.
Bahçenin etrafı çit yerine çam ağaçlarıyla çevriliymiş. Çam ağaçlarının boyları göklere doğru uzanırmış.
Esen rüzgarla sağa sola savrulup sanki dans ederlermiş. Çiftçi her gün ağaçlarını itina ile sularmış.
Bahçesini çok sever orda husur bulurmuş.

Bahçenin bütün ağaçları verdiği meyvelerle övünürmüş. Meyvesiz bir ağaç olan çam ağacı haline çok üzülürmüş.
Benim hiç meyvem yok diye kendini suçlarmış.

Bir gün meyve ağaçları kendi aralarında konuşuyorlarmış.

Elma:
-"Benim meyvemin kırmızısı daha güzel." diyormuş.

Kiraz:
-"Asıl benim meyvelerimin rengine bak." diyormuş.

Nar hemen lafa atlamış:
-"Ya benim meyvelerime ne demeli? Bir meyvede bir sürü tane var."  demiş.

Muz:
-"Bana bütün çocuklar bayılır." demiş.

Şeftali:
-"Kesin artık tartışmayı, hepimizin ayrı ayrı güzelliği var." demiş.

Kiraz çam ağacına dönerek:
-"Sen ne diyeceksin?" demiş.
Çam ağacı ne desin, onun övünecek hiç meyvesi yokmüş.
Yapraklarından gözyaşını akıtmaya ve ağlamaya başlamış.
Şeftali diğer ağaçlara çok kırmış.

Çam ağacına seslenmiş:
-"Hiç üzülme  arkadaşım. Sen de bizim gibi havayı temizliyorsun, etrafı güzelleştiriyorsun.
Bu senin övünmen için yeter de artar bile." demiş.

Ama çam ağacı hala ağlıyormuş. İncir ağacı bu sefer çam ağacına doğru dallarını uzatmış.
-"Senin yaprakların bir sürü sinek ve böceğin yumurtalarına ev oluyor.
Baharda hepsi senin sayende yumurtadan çıkıyor ve uçuyorlar. Onlar senin meyvelerin sayılır Hem de senin meyvelerin canlı meyveler." demiş

Diğer ağaçlar incir ağacına hak vermişler.
Çam ağacından özür dilemişler. Çam ağacının gözyaşlaı dinmiş. Çünku artık onun da meyveleri varmış.
Üzülmeyi bırakmış. Neşeyle dansına devam etmiş.
Her bir yaprağındaki yumurtaları rüzgardan ve yağmurdan korumak için çok dikkatli hareket ediyormuş.
Bahçedeki bütün ağaçlar bu olaydan ders almış.
Hepsi övünmeyi bırakmış. Çünkü hepsi özel bir fabrika gibiymiş.
Hepsi topraktan çamurlu suyu emip,leziz meyveler yapıyormuş.
Doğayı hem güzelleştirmeye hem de diğer canlılara yardımcı olmaya devam etmişler.
Aralarındaki arkadaşlık dillere destan olmuş.